Sakrament pokuty
Codziennie 30 minut przed i po mszach świętych
Sakrament pokuty
Spowiedź święta – jest szczególnym sakramentem Miłosierdzia Bożego – sakramentem nawrócenia, pokuty, przebaczenia i pojednania. Człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechów. W sakramencie tym doświadczamy radości jako owocu spotkania z Bogiem. Jednak wiele zależy ode mnie samego i od mojej dyspozycji, czyli odpowiedniego przygotowania do odbycia spowiedzi św. i mojego podejścia do sakramentu pojednania i pokuty.
Warunki dobrej spowiedzi
- Rachunek sumienia – byłoby dobrze, abyśmy przynajmniej na dzień przed spowiedzią pomodlili się, prosząc Ducha Świętego: o światło do poznania własnych grzechów i odkrycia głębi miłosierdzia Bożego; o pokorę i odwagę; o gotowość przyjęcia prawdy o sobie i wyznania jej z żalem – nawet, jeśli okaże się ona trudna. Do dobrego rachunku sumienia (przypomnienia sobie wszystkich grzechów od ostatniej spowiedzi) potrzebne jest światło Ducha Św. Możemy się posłużyć rachunkiem sumienia z książeczki do nabożeństwa, ale ważne jest, aby była to książeczka dostosowana do mojego wieku i sytuacji, w jakiej się znajduję.
- Prośba do Boga o dobrego spowiednika – chodzi o modlitwę za kapłana, przed którym wyznamy swoje grzechy, aby był dobrym narzędziem Bożego działania.
- Żal za grzechy – jest on ostatecznym uznaniem swojej winy, a jednocześnie wyrażeniem ufności w miłosierdzie Boże. Można go określić jako wewnętrzne rozdarcie i ból z powodu zranienia Boga – Najlepszego Ojca. Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu. W liturgii sakramentu pojednania znajdujemy wskazanie, iż żal można wyrazić słowami: Boże, bądź miłościw mnie, grzesznemu.
- Postanowienie poprawy – chodzi o postanowienie unikania wszystkich grzechów, zwłaszcza ciężkich oraz sposobności do grzechu. Postanowienie to dotyczy także naprawy wyrządzonego zła.
- Szczera spowiedź – chodzi o wyznanie wszystkich zapamiętanych od ostatniej spowiedzi grzechów przed kapłanem; nie wolno zataić żadnego grzechu, bo Boga nigdy nie okłamię. Zatajenie choćby jednego grzechu – powoduje, że spowiedź św. jest nieważna.
- Zadośćuczynienie – chodzi o wypełnienie zadanej przez kapłana pokuty i naprawienie wszystkich szkód (w miarę możliwości) wyrządzonych przez grzech (np. przeproszenie osoby, którą oczerniliśmy, odwołanie kłamstwa, które o niej powiedzieliśmy, pojednanie się z tymi, z którymi żyliśmy w niezgodzie, zwrócenie skradzionej rzeczy). Bez zadośćuczynienia sakrament spowiedzi św. pozostanie bezowocny.